آغازی برای حسینی شدن سینما

 پایگاه شناختی مبسوط | یکی از روش‌هایی که برای مبارزه با جریان حق از گذشته تا امروز وجود داشته و در دوران اسلام به اوج خود رسیده است، ایجاد فضایی سنگین برای به انزوا کشاندن جامعه ایمانی در مسیر بندگی خداست. فضایی که اعتقادات از دهان خارج نمی شود و چه بسا بیان آن با تعابیری دیکتاتوری   و حتی دینی، جرم محسوب می‌شود.

تقابل اصلی این جریان، با جامعه مدنی و دین اجتماعی است که حقیقت آفرینش است و تمامی پیامبران الهی و ائمه اطهار علیهم السلام در ترویج این اصل، جانبازی‌ها و اسارت‌ها کشیدند و خون‌ها تقدیم کردند. عرصه‌ای که بخشی از آن در جامعه ایران رؤیت شد و انقلابی انفجارگونه رقم زد که بر مدار آن، ولایت الهی در جامعه حاکم شد و امیدها برای نزدیک شدن به فرج قائم(عج) را در دل‌ها رویاند.

جریان مقابل حق، در جایی که امکان داشته باشد، جریان حق را سرکوب می‌کند و اگر قدرتش تضعیف شود، نفاق و منطق خودساخته و خود تبلیغ شده را دنبال می کند. منطقی که در آن در ظاهر، همه افراد با هر سلیقه و اعتقادی می توانند در جامعه حضور داشته باشند، ولی در حقیقت، همه جریان‌ها، غیر از جریان حق، دارای چنین حقی هستند.

* تحریفی از دینداری در مسیر طاغوت

جریان باطل که در عصر حاکمیت جریان الهی در ایران اسلامی به انزوا کشیده شده‌اند، چون توان کنار زدن اسلام راستین را ندارند، راهی دیگر را دنبال می‌کند. اعتقادات صرفا در مدار شخص خلاصه می‌شود. جریان باطل چنان قدرت رسانه‌ای در سایه رها شدگی آن از سوی مسئولان به دست آورداند که غیر خودی را راه نمی دهند!

این جریان در اتفاقی برنامه ریزی شده، هیچ گاه چیزی نمی‌گویند که برای غرب و شبکه های معاند ناخوشایند باشد. همین رویه موجب شده که مورد تأیید آنها هستند و به سادگی تابعیت های مختلف در کشورهای دیگر را به دست می آورند و حضورشان در ایران صرفا برای به دست آوردن پول برای خرج کردن در کشورهای مقصد است.

* هجمه ای جدید، این‌بار به بازیگر شناخته شده در عرصه جهانی

در سال های اخیر، جریان یادشده، حرکتی تازه نشان داد، البته درباره پرافتخار ترین بازیگرش... . شهاب حسینی، بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون زمانی که جایزه بهترین بازیگر را از فستیوال «کن» دریافت کرد، همه ایران شگفت زده شده، او را تشویق می‌کردند و حتی شبکه‌های معاند نیز در مسیر خود، با اقتداری پوشالی این اتفاق را برای خود مصادره کردند و از آن شاد بودند.

اما در یک اتفاقی خلاف جریان باطل، شهاب حسینی که از سادات می باشد؛ همزمانی روز دریافت جایزه خود با نیمه شعبان را به فال نیک گرفت و جایزه خود را به امام زمان(عج) تقدیم کرد. پس از این اتفاق بود که همان شبکه های ماهواره ای که او را تشویق می‌کردند، مسیر جدیدی در پیش رو قرار دادند و به تخریب او روی آوردند.

* حرف منطقی در برابر یک موضع گیری خاص

انتقادها به شهاب حسینی ادامه داشت تا این که در جشنواره فیلم فجر سال 1398، شهاب حسینی در نشست خبری فیلم «شین» به رویکرد اشتباه کارگردانان و هنرمندان در تحریم این جشنواره به خاطر سقوط هواپیمای اوکراینی واکنش نشان داد.

جریان باطل که همواره به دنبال نابودی ایران اسلامی هست، از یک اتفاق هواپیمای اوکراینی، بهره‌ها برد و در یک حرکت هماهنگ شده، واکنش تخریب گرانه را نسبت به جمهوری اسلامی در پیش گرفتند. همه این‌ها هم با ادبیاتی به ظاهر انسان دوستانه در حال پیش روی بود، ولی یک واکنش شهاب حسینی در مقابل آنها، باز جریان انتقاد علیه این بازیگر را داغ کرد.

در این نشست خبری شهاب حسینی بیان داشت: «اگر ۱۷۶ عزیز را در یک اتفاق یا سانحه یا تصادف یا یا هر چیز دیگری که نمی‌دانم اسمش چیست، از دست داده‌ایم، راه‌حلش این است که سر حمله را به طرف یک‌سری نخبه دیگر بگذاریم؟» او در این نشست بیان می دارد که: «خسارت را با خسارت سنگین‌تری جبران نمی‌کنند، آیا این راه حل است که سر حمله‌هایمان را به سمت نخبگان دیگر ببریم و پرواز امید و آرزوهای آن‌ها را ساقط کنیم؟»

* صحبت هایی بر خلاف جریان آب

تنور داغ بود تا اینکه امسال نیز ماجرای حضور این بازیگر در جشنواره فیلم فجر به عنوان داور آتش تازه ای علیه این بازیگر به راه انداخت. اما واکنش این بازیگر در برابر این همه هجمه‌ها جالب بود. گویا کسی که حرف های تازه ای می زند، ولی منظم کردن تمامی واکنش‌ها و دیدگاه های پیشین او بود. این بازیگر در ویدئویی در  صفحه شخصی خود در فضای مجازی گفت: «در مرز ۵۰ سالگی خود را در بسیاری از اموری که می‌بایست به آن می‌پرداختم و زمانش را صرف سینما کرده‌ام به شدت خود را جا‌مانده از قافله‌ می‌بینم بنابراین مشتاقم ادامه‌ی مسیر را در یافته‌های خود در قالب نوشتار، کارگردانی و بازیگری جاری و اجرا کنم...».

شهاب حسینی در این ویدئو به مشکل اصلی  در سینمای ایران اشاره می کند و  می گوید: «مشکل اساسی این حرفه در نظر بنده‌ی جوینده اینطور فهم شد که اصل مشکل از دو گونه نگاه کاملا متفاوت به این حرفه در ایران عزیز من نشات گرفته است. وجود دو گونه کاملا متضاد در یک عرصه، بدون وجود نقطه متعادل و توازن‌بخش در میان آنان و  این دو گروه عبارتند از: متخصصان غیر متعهد و متعهدان غیر متخصص، که هر کدام سعی در نواختن تنها ساز خود دارند بدون در نظر گرفتن شان شخیص مخاطب.»

در ادمه نیز بیان می دارد: «...اینجانب سیدشهاب‌الدین حسینی، متولد ۱۴ بهمن ۱۳۵۲ هجری شمسی مصادف با سوم فوریه ۱۹۷۴ میلادی و به لطف الهی متولد دهم محرم ۱۳۹۴ هجری قمری، تکرار می‌کنم: دهم محرم ۱۳۹۴ هجری قمری، در این لحظه با قلبی آکنده از اطمینان و امید اعلام می‌کنم که از این پس، نه تنها اسماً بلکه رسماً و قلباً به دین جدم آقا امام حسین بن علی علیه السلام گرویدم و سوگند یاد می‌کنم که در راه مرام و آرمان او بکوشم و همانا در زندگی همواره در برابر جهل، که نشانه کفر است و در برابر جاهل، که حامل روح کافر است و در برابر جهالت، که تجسم عینی رذالت است تا آخرین دم ایستادگی کنم در هر لباس و کسوت و منسبی که نمود کند.

با استناد به فرموده‌ مولایم آقا امام حسین علیه السلام مبنی بر اینکه اگر دین ندارید آزاده باشید در راه نیل به دین ناب ایشان در طول عمر همواره مشق آزادگی کنم به مدد الهی آمین یا رب العالمین.»

البته جریان باطل اولین بار نیست که یک آزاده را تخریب می کند و مسلماً آخرین مرتبه هم نیست.

ماجرای خانم الهام چرخنده که در ویژه برنامه تلویزیونی سالتحویل 1393، نوروز را به مقام معظم رهبری تبریک گفت، یکی از نمونه های اخیر بود  که نه این کار، بلکه چادری شدن و مقید بودن به موازین دینی اجتماعی را در یکی از همکیشان خود بر نمی تابند.

* سؤالی که جواب آن را اهلش بهتر می دانند

این چه عرصه و چه مسیری است که در شرایطی قرار گرفته که هر که  وارد آن وادی می شود، اگر به فطرت خود بازگردد، پشیمان می شود و سعی در جبران دارد؟

خانم زهره فکورصبور که چندی پیش خودکشی کرد، در یک برنامه تلویزیونی از ورودش به عرصه بازیگری ابزار پشیمانی می‌کند و می‌گوید اگر به گذشته بازگردد، هیچگاه این عرصه را انتخاب نمی کند و زندگی در قامت یک زن خانه دار را انتخاب می کند.

در عین احترام برای انسان های شریفی که درعرصه سینما و تلویزیون فعالیت می کنند، ولی آقایان و چه بسیار خانم هایی که در این عرصه از رها شدگی به خاطر تقیدات دینی و اجتماعی گلایه ها کردند و کسی صدای آنها را نشنید.