زیارت اربعین، حرکتی اُمّی در مسیر رسیدن به مدینه فاضله

پایگاه شناختی مبسوط | امت اسلامی، واژه ای که با مبعث اشرف مخلوقات جاری شد و با جاری شدن ولایت، به کمال خود رسید. جریانی که از سرچشمه وجود مبارک رسول اکرم جوشید و با ولایت علی علیه السلام جانی دوباره گرفت. رسول اکرم که به عنوان انسانی امی از او یاد می شود، نه از سر بی سوادی، بلکه از سیره امی و مردمی بودن (مدنیت) و هدایت امت به این لقب شناخته شد.

سیره ای که همه انسان ها را به پیکر واحد تبدیل می کند و چه زیباست جامعه ای که در آن مدنیت جاری و ساری باشد. جامعه ای که در همه امور پشتیبان هم هستند، برای آنها جامعه مانند پیکر انسانی است که درد یکی از اعضا همه جسم را به درد می اندازد و آسایش تک تک اعضا، موجب آسایش پیکر می شود.

مدنیت، واژه ای که در ساختار دانشی تعریفی برایش وجود ندارد و هیچ تشکیلات غیر دینی توانایی جای دادن این ابر واژه را در خود ندارد. تعریف های مادی در عین لفاظی، در بیان آن عاجزند و قرار هم نیست توانایی درک آن را داشته باشند.

معنای مدنیت با مدینه فاضله در یک کتاب تعریف می شود؛ تعریفی که با جمع الفاظ جور در نمی آید، بلکه روحی است که از سوی امام حی می شود و اهل خود را در می یابد.

شاید خیلی از انسان ها مدینه فاضله را با تعاریفی که از عصر ظهور دارند، شهری با تمامی امکانات و رفاهیات و بدور از هر گونه سختی و ناملایمت تعریف کنند، ولی این تعریف نه درست است و نه قرار است در آن (با تعابیر ذکر شده) جاری شود.

در مدینه فاضله پیکر واحده ای شکل می گیرد که اگر عضوی نیاز به دارویی داشته باشد، کل بدن موظف به تهیه داروی آن است و دیگر اعضا سهمی از این دارو برای خود نمی خواهند، چون نیازی به آن ندارند. خوبی های مدینه فاضله در عرصه ایست که فقیر و درمانده ای احساس تنهایی نکند و مطمئن باشد دستی از سوی خدا به سمت او می آید. در این جامعه همه خوشحالند و با توجه به جاری بودن حکمت در میان مردم، تمامی ناملایمت ها «مارأیت الا جمیلا» می شود.

جامعه ایمانی از همان روز بر سایه این جریان حرکت کرده و رمز بقای آن نیز تا کنون همین مسئله بوده است. امروز نیز جامعه ایمانی در ظل امامت حضرت حجت(عج) در مسیر همه گیر شدن جریان مدنیت و رسیدن به مدینه فاضله به امامت حجت مطلقه خداوند است.

جریانی که اگر زمینه های همه گیر شدن آن نباشد، ظهوری اتفاق نمی افتد، چراکه امر خدا بر این است که جامعه به سمت بقیه الله که امام امت جامعه ایمانی است، حرکت کند.

یکی از مقدمات جاری شدن مدنیت در عصر کنونی که هر ساله به برکت خون مطهری که خدا خون خواهش است، رقم می خورد، حرکت بزرگ زیارت اربعین است. حرکتی که جامعه ایمانی خود را برای رسیدن به مدینه فاضله می آزماید و چه زیبا حرکت و چه با برکت جریانی است.

در یک بازه زمانی پیکره واحدی در عراق شکل می گرفت که امروز در کشورهای دیگر نیز شاهد شکل گیری آن هستیم. در این مسیر برای جامعه ایمانی پول و ثروت و موقعیت اجتماعی و دیگر اعتبارات مادی رنگ می بازد و همه خود را پیکره واحدی می دانند که درد و رنج زائر برای آنها درد و رنج است و خوشنودی آنها را مساوی با خوشنودی امامشان.

حرکت اربعین را کسی می تواند درک کند که بویی از مدینه فاضله به مشامش برسد و هرچند کم عمق، آن را درک کرده باشد. این حرکت مسلماً مرزهای زمانی و مکانی را در نوردیده و جامعه ایمانی را منتظر واقعیتی بزرگ می کند، واقعیتی که منتج به ظهور حق در جامعه و نابودی تمامی جریان استکبار توسط خود مردم می شود.

در این واقعیت، مردم به امامشان نمی گویند که تو و خدایت دشمنان را نابود کنید، بعد ما را خبر کن که بیاییم...

دشمنی ها در این مسیر صرفا به سمت دشمنان خداست و دوستی ها نیز صرفا برای حضرت حق است. امام عصر با ظهور خود این مقدمه ناقص از مدنیت را به اوج خود می رساند و در نتیجه، جامعه را برای درک حقیقت رجعت آماده می کند.

زندگی در این جامعه هدف خلقت است و حکمت در میان عامه مردم جاری می شود. الفاظ معنای تازه ای می یابد و آیات قرآن نیز به کمالِ معنا می رسند. این است که عده ای گمان می کنند دین و قرآن جدیدی آمده است.

باید فرصت اربعین را غنیمت شمرد و نگذاشت این جریان از مسیر امی بودن به سمت ساختارها برود که این مسئله همان انحراف است که وصال امام را از مردم دور می سازد.